13 yaşından beri dışarıda okuyan biri olarak daha önce yaşadığım şehirleri terk ettim. Hem de arkama bakmadan, koşa koşa. Ama bu sefer... Çok canım yanıyor. Bir şehirden değil de anılarımdan, hayallerimden, evimden ayrılıyor gibiyim. O kadar şartlamışım ki ömrümü bu şehirde geçirmeye kendimi, başka ihtimali düşünmemişim hiç.
Taaa 5 6 yaşlarından beri hayalimdi bu şehirde yaşamak. Yaşadım. Ama doyamadım. Doyulmaz ki İzmir'e...
Canım İzmir'im,
Bu gece son gecemiz. 5 yıl bana kucak açtığın için, hayatımı daha yaşanılabilir kıldığın için teşekkür ederim. Gelirken boş umutlarla dolu hayalperest bir çocuk olan beni, yaralı ama güçlü, kendi ayakları üzerinde duran bir genç kadın olarak uğurluyorsun güzel dünyandan. Umarım sana geri dönebilirim ve o dönüş ebediyen olur. Benim kalbim hep sende, ben hep İzmir'deyim.
Hoşçakal canım şehrim.