bu konu her açıldığında beni bi' gülme tutuyor. bir bu, bir de "karşı cins olsam neler neler yaparım var ya..." muhabbeti.
.
ikisinin de kendine özgü değerleri vardır. pamuk eller vicdana.. hiç öyle direkt piçliği kötülemeyin. itiraf edelim; hepimiz bayılıyoruz piçliğin cazibesine... bir film izlerken olağan akışta diğer karakterlerin aksine tatlı aykırılıklar yapan, hafifmeşrep karaktere tav oluyoruz. en güzel örneği de piç modu açan, hayattan zevk almasını bilen, özgüveni yüksek peter parker'dır;
link
(sünepe peter'a tav olan kaç kişi var? enerjisi yüksek peter öyle mi oysa? taş gibi maşallah.)
benim piçlikten kastım insafsız orospu çocukluğu değil. haksızlık yapan, kendinden başkasını düşünmeyen, empatiden yoksun zorba bir piçlikten söz etmiyorum. benim piçlikten kastım geleneksel kuralcılıktan kendini sıyırmış serseri ruhlar. gençliğin ateşi isyana, eğlenmeye ve keşfetmeye meyillidir.
efendi erkekler zaten baş tacı. onları övmeye kalksam buradan bağdat'a yol olur. piçlere fazla yüklendiğiniz için onlara ayrı parantez açtım, efendilerin böyle bir şeye ihtiyacı yok. nefsini terbiye etmiş kibar sadıklar zaten tarihin en seçkinleri... onlar için de
leyla ile mecnun 6. bölüm'deki yavuz abiyi örnek vereyim.
yin yang gereği, biri olmadan diğerinin anlamını kavrayamazsınız. bu dünyaya her ikisi de lazım.
.
genellikle kast edilen ömür törpüsü piçliğe gelince;
kimse kusura bakmasın ama efendi erkeklere layık güzide hanımlar olduğu gibi, ciğeri beş para etmez erkeklerin onlara reva olduğu aşağılık kadınlar da var.
denk geldiğim kadarıyla bir genelleme yapmak istiyorum; piç erkeklerden yakınan kadınların sicilleri kendilerini lanse ettikleri kadar temiz değil bana kalırsa. sen hem masum ahı al, sonra vicdanını rahatlatmak için o meseleyi kendi içinde halının altına süpür. ilahi adalet tecelli edip piç erkekle imtihan edilince de isyan et... he abla he, nerden neden geldi acaba bu musibet senin başına? dhashjkdhsad
.
bambaşka bir konu:
hakiki efendi ve hakiki piçler bir yana, ikisinin toplamından daha fazla bir "ne olduğunu bilmeyen" asalak sürüsü var meydanda;
şekil 1: dümdüz adam. ne yakışıklı, ne çirkin. komik değil. eğlenceli bir hayatı yok, bakış açısı kendine özgü değil. zeki hiç değil. parası zaten yok. kadınların ilgisini çekebilecek bir şeyi olmadığı için piç olmadığına kanaat getirmiş, piç olmadığına inandığı için de kendini otomatik olarak efendi erkek ilan etmiş kendince. aynen kardeşim, efendilerin şahısın sen. sıkıcıyım demiyor da efendiyim diyor dhsajkdjhas
şekil 2: bu da tam tersi. bir tarafına dövme yaptırıp, belki saçını aykırı bir şey yaptığı ya da kulağına mıknatıslı küpe taktığı için kendini piç sanıyor. yaptığı her şeyi kendi istediği için değil, öyle yapması koşuluyla daha marjinal olacağına inandığı için yapıyor. haliyle doğal ve samimi değil, tamamen şekilci. üslupsuz konuşmaktan, yersiz edepsizleşmekten ve dahasından da gram çekinmez. çünkü neden çekinsin aq? piç o. o da çekinecekse ohooo...
başka şekiller de sayılabilir ama en bariz iki örneği bu. siz ne efendi, ne de piçsiniz. siz hiçbir şeysiniz. bir hikayeniz, bir gizeminiz, bir keşfedilme değeriniz yok. naçizane tavsiye; kendinizi kandırmayı ne kadar erken bırakırsanız herkes için daha iyi olur.
.
velhasıl; doğru yer ve zamanda piçleşen efendi erkek, diğer tüm seçenekleri tokat manyağı yapar.