Son üç senedir gerçekleştirdiğim eylem.
Eskiden gitmezdim. Dedemler babaannemler kendi anne babaları için giderdi bense onları hayal meyal hatırlıyordum. O yüzden gitme gereği duymuyordum sanırım. Üç sene önce bir kurban bayramı gününde kaybettim dedemi. O öğretti bana kabristan ziyaretlerinin aslında ne kadarda önemli olduğunu.
Orada sevdiğin biri yatmayınca anlamıyormuşsun. Şimdi koşa koşa gidiyorum. Mezarının ayak ucuna gidip defalarca mezar taşındaki ismini okuyorum. Onu kaybettiğimiz ve defnettiğimiz günü tekrar yaşıyorum zihnimde. Bazen içimden konuşuyorum dedemle. İlk zamanlar çok konuşurdum. Ne olur rüyama gel diye ağlayarak yalvarırdım mezarı başında. Zaman söndürmese de dinginleştiriyor işte.
Neyse ben mezarlığa gidelim diyemem pek. Hadi dedeme gidelim derim. Öyle söylemek zor geliyor bana.