hatırladıkça iç burkan garibanlık anıları

amcamlarla altlı üstlü iki katlı kocaman bahçeli bir evde oturuyorduk dokuz sene önce. babam gurbete giderdi, oradan gönderdiği parayla beş kişi kıt kanaat geçinmeye çalışırdık. bir gün annem anlatıyor; "Baban yok, param da yok evde ekmek kalmamış. Amcanlara çıktım ekmek istemek için, dört tane ekmek istedim. O dört ekmeği, lafla sözle ağzında lafı geveleyerek bir ekmeğe düşürdü. Başımda dört tane çocuk, elimde bir tane ekmek. Yetecek mi yetmeyecek mi diye düşünerek eve geldim, yetti de çok şükür ama ben o günü ölsem de unutmam." annemin yaşadığı o günü bende ölsem unutmam.