hatırladıkça iç burkan garibanlık anıları

Ortaokulda yılbaşı çekilişi yapılıyordu. Bizim de durumlar çok iyi değil. Anneme falan söylesem arkadaşlarıma rezil olmamam için elinden geleni yapar elbette ama ben yük olmak istemiyordum. O yüzden öğretmenime teneffüste gidip çekilişe katılmak istemediğimi söyledim. Öğretmenim sonraki derste çekilişe katılanların ismini küçük kağıtlara yazıp bir fanusa koydu. Listeden kişilerin ismini söylüyordu ve o kişi gelip fanustan birini seçiyordu. Böylece seçtiği kişiye hediye alıyordu. Sonra benim ismimi de söyledi hoca. Önceden çekilişe katılmayacağımı söylediğim halde ismimi söyleyince utandım. Bir kağıt parçası aldım. Çöpe doğru giderken öğretmen masasına uğradım ve "ben katılmıyorum hocam, size daha önce de söylemiştim" diyiverdim. Sonra da o kağıt parçasını çöpe attım. O an çok utanmıştım. Sınıfta sevdiğim bir kız da vardı. O yüzden utancımdan yerin dibine girmiş gibi hissetmiştim. Sınıftaki her öğrencisinin sosyal durumunu eşit gören öğretmenlerden nefret ediyorum. Ben de öğretmen olacağım. Buraya yazıyorum. Asla böyle biri olmayacağım. Gerekirse cebimden vereceğim ama benim sınıfımda kimse kendini fakir hissetmeyecek. Buraya yazıyor ve kendime söz veriyorum. Bir gün bir öğrencim benim yüzümden kendini böyle fakir, garip hissedecekse de Allah bana öğretmen olmayı nasip etmesin.