İnsanları asla anlayamıyorum. İnsanların bir ilişkiden beklentileri bana çok garip geliyor. Olaylara çok farklı bakıp bir o kadar da farklı davranan insanları görünce biraz üzülüyorum. Böyle olmamalı.
Birkaç gün öncesinde bir kız arkadaşım, tam olarak ne niyetle olduğunu anlayamadığım bir mesaj attı bana. Niyeti anlayamadığım için birkaç arkadaşıma danışma gereği duydum. Genel kanı bana yürüdüğü şeklindeydi ve hemen hayırlı olsun falan denmeye başlandı
(bkz: swh). Bi durun ben istiyor muyum acaba dimi? İstemiyorum tabi ki. Herhangi bir duygu hissetmiyorum ki. Çoğunluk "ben olsam kabul ederdim, pandemi de heyecan olurdu" bla bla bir şeyler söylüyor. Saçma. İlişki sadece karşı taraftan fayda sağlamak mıdır? Karşı tarafı incitmek, duygularıyla oynamak ne kadar aşağılık bir davranış. Hem de biraz iyi vakit geçirmek uğruna! Hiç bana göre değil. En azından biraz kıpırtı olsa düşünülürdü. Bir ilişki ihtiyaç olsa da zorunluluk değildir, yaşamak için yaşanmamalı.
Öte yandan birkaç arkadaşımın ilişkisine şahit oluyorum. Konuşmalarımızda sürekli kavga ettiklerini söylüyorlar. Bu da saçma. Sürekli kavgaların ve tartışmaların olduğu bir ilişkiyi sürdürmek nasıl bir beklentidir? Bana hiç mantıklı gelmiyor. Huzursuzluktan zevk mi alıyorsunuz? Bazen uzaklaşmak daha iyidir diye düşünüyorum. Tartışmalardan hiç hoşlanmayan biriyim. "Biz de mutsuz olalım" sadece bir
behzat ç. repliğidir. Huzursuz olduğum ortamdan koşarak uzaklaşırım.
Benim ilişkiden beklentim aşık olduğum kişiyle ve huzurlu olmasından ibaret. Kimseyle oynamamalı ve ne istediğini bilmeli. Herkese sağlıklı ilişkiler diliyorum.