Kendimiz ve ailemiz için dua ettikten sonra arkadaş, akraba vs diye sıralarız. Devamında konu konuyu açar ilkokul öğretmeninize, kantinciye, küs kaldıklarınıza, son zamanda yakınını kaybeden arkadaşınıza, hasta olduğu aklınıza gelen birine dua ederken bulursunuz kendinizi. Büyük huzur büyük rahatlamadır.
En son beş sene önce konuştuğum insanlar geliyor zaman zaman aklıma sağlıkları, eğitimleri, aileleri için dua ediyorum. Beni kırmış olan biri de olsa “ iş arıyordu hayırlısıyla bir iş nasip olsun” diye içimden geçiriyorum. Sözlükte okuduğun bir entiri gelir mesela aklına o yazar için güzel şeyler dilersin.Bu sadece secdeye kapanıp dua etmek değil her an her boşlukta olabilir. Zaten dua vakitlerini namaz sonrasıyla kısıtlamak tembel işi olur.
Yazdıklarımın çıkış noktası olan hadisi şerifi de bırakayım
---
spoiler ---
Efendimiz (sav) sahabelerine dönerek; “Allah’a günahsız dillerle dua edin” buyurdu. Efendimizin bu sözünü işiten sahabeler: “Ey Allah’ın Resulü, bu nasıl mümkün olabilir?” diye sordular. Bunun üzerine efendimiz şöyle buyurdu: “Birbirinize dua edin! Çünkü ne sen onun, ne de o senin dilinle günah işlemiştir”
---
spoiler ---
güzel bir dua daha bırakalım
“Ey Rabbimiz! Hesabın görüleceği gün beni, anamı-babamı ve bütün mü’minleri bağışla!” (İbrâhim sûresi, 41)
(bkz: milena ile sahura doğru)