Az önce hatıra kalsın diye çektiğim bir fotoğrafa denk geldim hikayesini sizinle paylasmak istedim. Annem hastanede calısıyor. Genelde işten eve geldiginde bize o günkü hastaları anlatır. Neyse anlatmaya başladı. 16-17 yaşlarındaki bir kız trafik kazası geçirmiş iki uc gündür yoğun bakımdaymış. Geleni gideni,arayanı soranı yokmuş. Kimligi belirlenememiş. Duyduğum an gözlerim doldu. Sahipsiz olmak,kimsesiz olmak en kötü duygulardan biridir. Yalnız kalmasın diye birkaç gün yanına gittim kızla tanıştım,konuştum,yasin okudum. Kendisini sevdim. Beni duymuş mudur acaba? Umarım duymuştur. Bir hafta sonra vefat etti. Biri geldi sordu gitti. Kız kimsesiz bir şekilde ayrıldı bu diyardan. Dilerim en güzel yerdedir. Ne zaman aklıma gelse, bu fotografı görsem beraberinde şu türkü sözleri gelir;
Arar bulur muydun beni, sahipsiz mezar olsaydım.
gorsel