unutulmayan anılar

ailecek kampa gittiğimiz yerde uyurken üstüme böcek atmıştı abimler. (bkz: kız kardeşlerin çilesi)

karnım mı şiş, yoksa hamile miyim diye alaylıca konuşan tanımadığım bi kadın, başka bi gün gelip hamileyim dediğinde "babası belli mi?" diye sormuşum. baya küçüktüm o kafaya nası eriştim hala bilmiyorum.

lisede koşulara katılıyodum hep ilk 10 dayım ama hiç derecem yok neyse 19 mayıs koşularında mesafe 4 km oldu. başladım koşmaya ulan etrafımda hi' kimse yok koşuyorum yok. bitişe yaklaşırken yürüdüm artık yanımdan bi kız geçti koşuyo. ulan aq salağına bak diyorum kimse kalmamış kime yetişecek acaba diye. ulan köşeyi bi döndüm kurdela var ve kız koşuyo hala. hocam bana bağrıyo koşsana koş koş diye ulan bi depar atmış ama bir adımla kız 1. oldu o gün öğrendim ne olursa olsun içinde bulunduğum oyunda asla pes etmemem gerektiğini

başını onun omzuna yaslamak

yaşım 4 hızlı zamanlarım ilk önce yemek yediğim tepsiyi ters çeviriyorum daha sonra siciyorum ona evde halam var kadın şok

5 veya 6 yaşındayım o zamanlar. arkadaşlarımla saklambaç oynardık. tabi evler müstakil tum mahalledeki insanlar birbirini tanır vs.neyse bizim arka sokakta yıkılan bir eve cingenler taşınmış bir gün yine toplandık limon oynayacaz neyse hepimiz kaçıyoruz falan arka sokağa daldım oraya taşınan cingenler beni geçirmedi. yerdeki taşı aldım kafasına fırlattım. sen kim urusbu çucu dağdan gelip bagdakini kovuon falan mzkznsksj sonra cingende bana tükürdu ama tükürüş o tükürüş balgamlıydı amk. sonra hep o çocuk ve tukmugu ruyalarima girdi allah belasını versin o çocuğun

ilkokuldayken nefret ettiğim bir arkadaşıma kremasına karınca sakladığım bisküvilerden yedirmiştim hdkajdksjdslsksldjskdjlsdsjksdjsdjksj (bkz: adamlık kokan hareketler)

annemler ankaraya gelmişti . onları yolcu etmek için astiye götürdüm. otobüse bindi gittiler o zaman anladım ki geride kalmak gitmekten daha zor .hayatta unutmam o günü.

hiçbir şeyin ilki unutulmuyor. piçliğin de aşkında

boş mezara düşmüştüm . her mezarlığa gittiğimizde aklıma gelir. kendimi dolu olmamasıyla avutuyorum

babamın evlendiğini duyduğum anı unutamıyorum 03/03/2007

bi gün ben 6 yaşlarındayken hastaneye gitmiştik. annemler içerde doktorun yanındayken ben de abimle kapının önünde bekliyoruz. canım sıkıldı benim de fazla uzaklaşmadan koşuşturuyorum koridorda. bi abla gördüm böyle 18 yaşlarında baya da güzel. yanında da bi kadın var. kadına bu senin kızın mı diye sordum. o da evet benim kızım güzel mi dedi. ben de güzelmiş kimden peydahladın dedim. o an o kelime aklıma nerden geldi hala bilmiyorum. belki izlediğim bi diziden falan aklımda kaldı. ama ben peydahlama lafını çocuk doğurmak olarak anlamışım. kadına bunu söylememle tokat yemem bir olmuştu. ağladım mı ağlamadım mı hatırlamıyorum ama çok korkmuştum. daha da o kelimeyi kullanmadım, hayatımın hiç bir yerinde. bu gidişle de kullanmam.

3 gün boyunca birlikte yaşamıştık. sonrada gitti zaten

Dün oynanan 3. lig play-off final'i olan kocaelispor - altay maçı için yola çıktık antalya'ya gidiyoruz. dayım sağolsun loca'dan bilet ayarlamış. antalya'ya gittik her şey harika gidiyor. giydik kocaelispor formalarımızı güzel güzel içiyoruz. neyse maç saati yaklaştı stadyuma doğru gidiyoruz. bir baktık bizim loca biletleri altay tribününde. dayım biletleri yanlış locadan ayırmış. üstümüzde formalar tabi giricez mecbur napalım. gittik uzattık biletleri. kocaelispor formasıyla girmemizin yasak olduğunu söylediler. aldık biletleri geri 15-20 dakika bekledikten sonra üstümüzü çıkartıp çıplak şekilde başka bir gişeden girmeyi başardık. soktuk formaları içimize napalım... neyse girdik loca'ya her şey güzel gidiyor çıplağız. loca'ya bir girdik herkes elit. önümüzde antalyaspor'un futbolcuları oturuyor aq. napalım böyle mal gibi durulmaz dedik giydik formaları. hemen bayan bir güvenlik görevlisi damladı yanımıza. formayla oturmanın yasak olduğunu söyledi. can güvenliğimiz açısından yasakmış. sinir oldum çıkarttım formayı çıplak şekilde maç sonu alırım formamı diyip uzattım formayı. yetkili bayan çıplak durmanında yasak olduğunu söyledi. orda tamamen yüzsüzleşerek "napıyım çıkarın üstünüzdekini ben giyeyim o zaman" dedim. allah'tan yetkili bayan kafa biriymişte gülerek karşıladı ve "tamam giyin formaları ama fazla görünmeyin ortalıkta" dedi. tamam dedik giydik formaları oturduk locada. maçın 2. yarısından itibaren tribünler karşılıklı küfürleşmeye başladı. bende ortalık sakinleşsin diye dua ediyorum. sonuçta onlar gerildikçe benim dayak yeme ihtimalim artıyor, sonuçta aynı yerden çıkıcaz araya alıcaklar beni.. neyse altay maçı kazandı, dışarıya çıktık. sağolsunlar şampiyonluğunda verdiği rahatlıkla hiçbir şey yapmadılar. ama eminim ki şampiyon olan taraf biz olsaydık şuan bu yazıyı buraya yazamayacaktım. neyse sonuna kadar okuyan herkese teşekkürler... altay loca

köydeki evin bahçesinde toprağı eşeleyip solucan buluyordum sonra o solucanlar bölüp bölüp bahçeye saçıyordum.

i̇lk okula başladığım gün. hiç unutmam annem video çekmişti, babam sağolsun yanımda olmadı.

platonik sevdiğim koluma girmişti

5-6 yaşlarındayken bakkalın oğlunun,dükkanda beni taciz etmesi. i̇lginç bir şekilde tüm detayları aklımda.

küçükken köyde abimin ittirmesiyle oluğa düşmüştüm ulan zaten 1.20 boyum vardı 50 santimlik yerde boğuluyorum diye çırpınıp durmuştum ölüyorum sanmıştım aq

bugünü asla unutmayacağım.  balat'ı asla unutmayacağım. 1 rakamını asla unutmayacağım. hayatın benle geçtiği dalgayı kimse geçmedi lan. önce telaşlandım sonra üzüldüm sonra sinirlendim.sonrası şok. hala olayın şokundayım. bilmiyorum şaka gibi geliyor hala. bir vuruyor hayat silsilesi sonra köpeğin önüne atar gibi atıyor. sinirlerimle ruhumla hamur gibi oynuyor. instagram da bir işe yaradı bugün ilk defa. dersten çıktım arkadaş dedi gel balat'a gidelim bir çay içelim. allah var uyuyacaktım yurda gidince. dedim tamam lan gidelim . zaten son günlerimiz vizeler başlayacak. gittik gezdik tüm balat'ı talan ettik. neyse döndük ordan. o yoluna gitti ben yoluma. tam otobüse bineceğim elimi attım cebe amk kart yok. eminim cebe koydum. arıyorum cepleri çantayı yok. yok yok. kafayı yiyeceğim. dosyalara bakıyorum yok.  balat' ta düştüyse gitti zaten . elveda. döndüm yürüdüm okula. durak okulun orda zaten. gittim güvenliğe anlattım . baktı kartlara aralarında yok benimki. zaten eminim okulda düşmedi. dehşet bir kontrol takıntısı vardır bende. bu nedenle her yerde kontrol ederim kendimi çevreyi. okuldan çıkarken de ceplerimi kontrol etmiştim,cebimdeydi kart. neyse bakıyorum bugünkü girdiğim dersliklere. yok amk yok. i̇yice sinirlendim kendime. nasıl kaybederim . ama yok ben bir güldüm ya iki ağlatacak. ağladım ağlayacak bir durumdayım sinirden. kuduruyorum kendime olan sinirimden. i̇çindeki parayı siktir ettim. üstünde tcden her boka bilgi var. neyse mecbur aradım 153'ü. kapatacağım iett kartını. gerekli tuşları tuşladım tek bir tuş var basmam gereken. 1' e basacağım ve kart iptal. bir yandan da hesap yapıyorum lan çıkar mi acaba. iptal etmesem mi. çünkü iptal ettikten sonra bitti o kart. çöp. zaten sınavlar geliyor o kart gelene kadar ne olacak. bir de onla uğraşacağım. zerre uğraşmak istemiyorum.  i̇çimden bir ses dedi ki "kapat telefonu lan!" kapattım görüşmeyi.telefonu kapatmam ile eş saniyede , allah belamı versin aynı saniyede bildirim geldi instagramdan.  bir kız istek atmış. tanımıyorum. dedim sen bir dur aga ya.ben neyle uğraşıyorum. şöyle bir baktım kıza. yine o içimdeki oruspu çocuğu his dedi kabul etme sen at kim bu? onu da yaptım. bak bunları o saniyede yapıyorum. normalde olsa bir git başımdan der ve sonraya bırakırım. ama dedim ya içimdeki bir dürtü o an kulağıma fısıldadı gibi oldu resmen. i̇stek attim. anında mesaj geldi kızdan. " bugün kart düşürdün mü?" o an içimden dedim ki hayat sen benle ne geçiyon lan? senin amacın ne? ne istiyorsun benim sinirlerimden? neden hep hallettme peşindesin? hemen cevap yazdım kıza. evet dedim benim nerde buldun. yerin adını söyledi. numaramı vereyim ara dedi. tabi dedim hemen. aradım yer belirledik. döndüm balat'a geri. sövüyorum kendime yürürken.  baktım kız bekliyor. verdi kartı. sohbet ettik. tanıştık. dedi annem bulmuş. tekrar teşekkür ettim. kahve içelim dedim.yok dedi bir dahakı sefere. annene de çok teşekkür ederim hatta dedim arar mısın ben etmek istiyorum. tabi dedi aradı. teyze bir tatlı ki anlatmam. sohbet ettik. kuran kursundan çıkmış. işıklarda beklerken görmüş. diyor ki genç bir çocuk alıyordu elinden aldım, serseri de bir tipi vardı. saydırıyorum allah razı olsun çok iyi yapmışsınız efendim, rahatsız ettim sizi de dedim. i̇kisi birden estağfurullah ne rahatsızlığı.nereli olduğumu nerde kaldığımı falan konuştuk. okumak için burda olduğumu duyunca kıyamam yavrum sana dedi. ne güzel bir anaydı lan. dua etti bana. dikkat et kendine kızım dedi. devir farklı koru kendini. derslerime hayatıma neredeyse her şeye dua etti. benim ona dua etmem gerekirken o bana ediyor. sohbet ettik konuştuk. oğluna göstermiş kartı eve gelince. anne demiş buluruz sahibini dur. olmadı bir yere teslim ederiz. kız da demiş facebook'a bakalım. adım da yazıyor tabi kartta. facebook yok benim. demiş bir de instagram. i̇simden fotoğraftan bulmuş mesaj atmış.tekrar teşekkür ettim beni allah'a emanet edip kapattı telefonu. teyze beni o kadar rahatlattı ki oğlumu al dese alırdım. yemin ediyorum o derece. tekrar konuşup ayrıldık. ve bu olay tam 15-20 dk içinde oldu. 20 dakikada kartımı buldum. hayat çok defa olaylar yaşattı bana. ama bu olay da çok garipti. düşünün instagramdan beni buluyor kız ve ben kartımı alıyorum ondan.kartı kullanmaya yada bilgileri halletmeye çalışabilirlerdi.ne bileyim her boku yaparlardı. kimseye zerre güvenim yok zaten. hayat gene oynadı benle. güzel oynadı. sinirlerim alt üst oldu. şükür buldum kartı. yani buldular. instagram sayesinde kartımı buldum. amk sitesi bir boka da yarıyormuş demek ki. unutmam bu anıyı. garipti.

deliler gibi kavga etmiştik sen bir uçurumun kenarında denize bakiyordun ben küçücük odamda sinirden zıplıyordum. bağırırken bir anda polis geldi dedin. adam sana hayırdır niye böyle bağırıyorsun kapıda mı kaldın dedi... sen de yok abi nişanlımla konuşuyorum dedin... kavga bitti. hiç nişanlanmadık. hatırayı bu kadar unutulmaz kılan sanırım bu. insanın hiç bir şeyi yokken bile hiç oluru olmayacağını bilse bile böyle sevmesi,kalbindekini dile akıtması.

çok çok eski bir arkadaş beni okuduğu bölüm-üniversite ve kültürünün çok çok iyi olduğunu ve aramızdaki kültür farkını kapatmaya çalıştığını söylemişti. çok tatsız anılar.

Beş arkadaş kayak yapmaya gittik. Sabah kalktık, kahvaltımızı yapıp takımlar için kiralama yerine gittik. Oturduk, kayak ayakkabılarını deniyoruz. Ben hemen numaramı bulup kalktım, gittim görevlinin yanına. Gruptaki bir arkadaş için kask alacağım. Çünkü biliyorum, tatil boyunca kafasını her gün bir yere vurdu bu kız, garanti mevzu çıkacak. Hayır, %100 burslu Hukuk okuyor bir de, okul birincisi. Salak da değil. Sadece biraz şaşkın. Kaskı alıp yanına gittim. Bir güzel giyinmesine yardım ettim, kafasına da taktım kaskı. Tokalayıp, kayışları sıkarak iyice oturttum. Tabi bu biraz bozuldu. "Kimsede kask yok, ben gerizekalı mıyım bana kask takıyorsun?" dedi. Surat beş karış. "Herkes kaymayı biliyor, sen bilmiyorsun, söz öğretince çıkartırsın." falan diye zor gönlünü yaptım bunun. Atladık arabaya, gittik piste. Bir süre birlikte kaydık. Baktım bu yan yan gidiyor, iyi kayan bir arkadaşımla zirveden aşağı kaymaya gittik. Bi geldik, bizimkiler kenarda çay içiyor. Tam oturduk yanlarına, bizim kasklı başladı gülmeye. "hehehehe, patikli, heheheh, ben gerizekalıymışım heheheh" dedi. Tabi başladım gülmeye ben de. Ne olmuş olabilir ki acaba, diyorum içimden. "Noldu?" dedim. "Kafama telefelik çarptı." dedi. Telaşla kaya kaya koştum yanına, kafasına bakıyorum. Ben kurcalarken diğer arkadaş başladı anlatmaya: Telefelikten inerken kayıp düşmüş. Sonra ileri sürünüp teleferik alanından uzaklaşmadan, ayağa kalkmak istemiş. Tam kalkacakken de, arkadan gelen koca teleferik bunun tam kafasına çarpmış. Kaska geldiğini anlayınca derin bir nefes aldım ki... Sormayın gitsin. Hala arada gülerek anlatır bana. Hayatımı kurtardın diye. Hehehehe. edit: merhaba ben grubun babaç rolü.

Az önce hatıra kalsın diye çektiğim bir fotoğrafa denk geldim hikayesini sizinle paylasmak istedim. Annem hastanede calısıyor. Genelde işten eve geldiginde bize o günkü hastaları anlatır. Neyse anlatmaya başladı. 16-17 yaşlarındaki bir kız trafik kazası geçirmiş iki uc gündür yoğun bakımdaymış. Geleni gideni,arayanı soranı yokmuş. Kimligi belirlenememiş. Duyduğum an gözlerim doldu. Sahipsiz olmak,kimsesiz olmak en kötü duygulardan biridir. Yalnız kalmasın diye birkaç gün yanına gittim kızla tanıştım,konuştum,yasin okudum. Kendisini sevdim. Beni duymuş mudur acaba? Umarım duymuştur. Bir hafta sonra vefat etti. Biri geldi sordu gitti. Kız kimsesiz bir şekilde ayrıldı bu diyardan. Dilerim en güzel yerdedir. Ne zaman aklıma gelse, bu fotografı görsem beraberinde şu türkü sözleri gelir; Arar bulur muydun beni, sahipsiz mezar olsaydım. gorsel

Dusunuyorum ama hicbirini hatirlamiyorum 😭

gorsel Onu kollarımda uyuttuğum ilk günü asla unutamam. İnsanda çocuk yapma hevesi uyandıran anlardan biri bu olmalı.

İlk ve en değerli dostumu morga soktuğum an.