2007 Ağustos ayıydı. Tatilden yeni gelmiş balkonda kahvemi içerken annem dürttü onu gösterdi. Yakışıklı çocukmuş diyerek. Umursamadım, yani dünya da bi o kalsa dönüp bakmazdım. Tabii öyle olmadı. Balkonumun karşısına dükkan açtı. Göz gördükçe alıştı sanırım bir de üstüne sempatik gelmeye başladı. Prenses gibi hissediyordum. Onun bana olan sevgisi, onu sevmeme sebep oldu. Sonra çok aşık oldum öyle ilk görüşte değil, zamana yaya yaya. Mükemmel biriydi. Sanki ben doğduğumdan beri yanımdaymış, beraber büyümüşüz hissi verirdi onunla olmak. Sonra Evlendik evlenince bitti. O mükemmel adam, mükemmel haltlar yedi ve gitti. Evlenmeyin lan! Ben de evlenmeseydim ne güzel aşktı beee deyip geçecektim. Şimdi canımın acısı geçsin diye bekliyorum