gün içinde 'aman az sonra yaparım' dediğim hiçbir şeyi yapmadım ve bir taraflarım tutuştu. yanlış anlamayın öyle telefonları susmayan toplantıdan toplantıya koşan sürekli işi olan biri değilim sadece öğrenciyim ajhsjsks
ama bu bir yandan bence ne kadar tükendiğimizi ve bıktığımızı gösteriyor
(bkz: sizli bizli konuşmak) bu şeye benziyor yeni defterin ilk sayfasındaki yazıların mükemmel ötesi olup sonraki sayfaların bakkal defterine dönmesi gibi (vizyonum bile ders kitap defter kadar tüüüü bana) yani artık hevesimizi almışız sadece yapmak için yapıyoruz ve bunu olabildiğince geç yapmak istiyoruz çünkü yapmak istemiyoruz ama mecburuz o yüzden erteliyoruz gibi
hayata minik heyecanlar minik mutluluklar katmak lazım ki günlük yaptığımız şeyler bize çok yeniymiş gibi gelmeli ve bunu yapmak için heves etmeliyiz böylece erteleme olayından kurtuluruz gibime geliyor
mesela şu an uykum yok sabah tonlarca dersim ve ödevim var sırf uyuyup uyanabilmek için 'sabah kalkınca kahve içeceksin naziiiik' diyip ödül mekanizmamla oyun oynuyorum ya da o benle oynuyor bilmiyorum belki de kendi kendime eğleniyorum ya da sadece kafayı yedim
(bkz: siz bana aldırmayın)