Ablam 4 aylık hamileydi ve geçen gün bebeğin kalbinin durduğunu öğrendik. Bu bebek için en çok sevinen 4 yaşındaki yeğenimdi çünkü hep hayalini kurduğu kardeşine kavuşacaktı. İçi içine sığmıyordu kuşumun ama kısmette yokmuş.
Bugün tekrar ablamı ziyarete gittik ve benim payıma da yeğenim ile resim çizmek düştü. Bir anda gözlerimin içine bakıp "nisyan teyze benim kardeşim öldü" dedi.
Elim ayağıma dolaştı; ne diyeceğimi bilemedim. Bir iki cümle söyledim. Ama onun hüzünlü bakan gözlerini, bükük dudaklarını unutamam.
Edit: yanlışlıkla best of'a çıkmışım. İnstagram hesabında paylaşasınız gelirse lütfen paylaşmayın.