Eski yalnızlık
vefasızlık, hatice
insanın büyük yalnızlığı
küçük ölümü
kendine verdiği bir eksilme cezası.
senin o kirpiklerinden tutup
başını güneşlere çevirdiğin çocuklar var ya
evlerinin acısını kalbinde uyuttuğun
şimdi senden çok uzaktalar.
kendisini sevmek için olsun
insan arar değil mi bir iyilik zamanını
kalp, eşyadan daha çabuk soğuyormuş
eyvah ki bir daha yalnızsın mezarında.
nasıl unutuşa dönüşür insan böyle
güzellik ölümle biter mi hiç
sen olsan yine bağışlardın
ben yapamıyorum yunus'un kızı*
kırk beş yıldır beni insan eden
yüreğindeki o sabırlı merhamet
soğumasın diye bu sessizlikte
onların yerine de konuşuyorum seninle."