şebnem ferah'ın en güzel eserlerinden biri. bu sadece bir şarkı değil; bir başkaldırı, isyan, çığlık...
link
şebo nahif bi kadın aslında ama her kadın ne kadar nahifse o da o kadar. fazlası yok. şarkının ilk 1 dakika 20 saniyesi tüm masumluğuyla karşımızda. ürkek, yorgun bi karakterle;
"
sizi bilmem ama ben karar verdim:
su gibi duru olup hep akmaya,
başka sular tanıyıp çoğalmaya,
dalgalanmaya, taşmaya...
son günlerde çok düşünür oldum.
zor zamanları çabuk atlatır oldum."
diyor. yani artık kısa cümleler kurmaya karar vermesinin nedenlerini anlatıyor aslında.
fırtına öncesi sessizlik gibi, şarkıda da bahsettiği su gibi duru ses tonuyla ilerliyor.
buradaki geçişi kendime benzetiyorum. bir şeye karşı güçlü durabilmem için önce o şey karşısında tamamen dibe batmam gerekiyor. dibe battıktan sonrası nefis. önce bir sakinlik geliyor işte bu 1 dakika 20 saniye gibi. sonra "eeehhh yeter be" diyor ve şarkının devamında olduğu gibi yükseliyorum.
"
yalnız mıyım insanlar içinde;
arkadaşlarım, aşklarım içinde?
yara aldım,
bundan iki yıl önce.
hiç susmadım,
şarkı söyledim günlerce.
artık kısa cümleler kuruyorum
sevdiklerim, sevmediklerim yanımda.
kabullendim her şeyi olduğu gibi
yola çıktım yarınlara…"
işte ilk başta aldığı kararı anlatırken sonra ayağa kalkıyor ve
nedenlerini,
nasıllarını anlatıyor. kendiyle kavgası gibi görünse de yaşadığı her şeye meydan okuyor. biliyorum bu hissi, dedim ya böyle olur hep. dibi görmeden yukarıya çıkılmıyor.
bizi şu anki biz yapan en önemli şey, yaşadıklarımızdır. hatta yine şebo'nun başka bir sözünden örnek vereyim; "
öyle bir hayat yaşadım ki cenneti de gördüm cehennemi de." yani hepimiz iyi-kötü binlerce şey yaşıyoruz ve biz oluyoruz. şebo da dibe batıp yükseldiği sırada bunun farkına varıyor ve bu, onu güçlü kılıyor. son olarak şöyle bitiriyor kavgasını:
"
hayatıma giren herkese, yaşanmış her şeye teşekkürler; büyüyorum sizinle…"