çocukluğa dönmeyi istemek

şu dünyada istemediğim tek şey. allah bana bir daha çocukluğumu yaşatmasın. iyi ki de kurtulmuşum anasını satayım. hiç özlemiyorum. hatta hatırladıkça kendimi uçurumdan aşağı atasım geliyor. herkes çocukken ne güzel mutluyduk, derdimiz tasamız yoktu diyor. valla bazılarının çocukluğu en büyük dert oluyor biliyor musunuz? geçen gün hatırladım, lan ne güzel unutmuşum ben çoğu ayrıntıyı. nerden geldi bütün bunlar birden? kim diyor ya sorunlarınızla yüzleşin diye allah aşkına? onu diyenin ağzına uçan tekme atayım! üç haftadır psikolojim ağzına sıçılı vaziyette. toparlamaya çalışıyorum. arada kendimi tokatlıyorum, bırak artık şunları önüne bak mal diye. kafamın içi izmir kordon boyu gibi her türlü lağım suyu akıtılmış. en küçük bir anıda sel basıyor sokakları. buraları temizlemem için belediye değiştirmem gerek. arada izmir büyükşehir belediyesine de laf soktum hehehe!