Son 3 aydır görev aldığım, hayatı sorgulamamı sağlayan servis
Anı yaşamanın manasız olduğunu her zaman yarını da düşünmenin gerekli olduğunu düşünen bir insandım. Bu yüzden bu bölümde çalışmak bana çok ağır geldi çünkü anı yaşamanın önemini anladım.
Ölmek üzere olan hiçbir insan yarın yaparım veya yarın ne olur diye düşünmüyor. O anı halletmek istiyor, o anı atlatmak istiyor. O an su içmek istiyor, o an yanında bir sevdiği olsun istiyor.
Bir gün bir teyze bana 'kızım hayat anlamsız, rüya gibi geldi geçti ve bak ben neredeyim. Yaşamak istediğim her şeyi erteledim veya gururumdan dolayı yapmadım. Şimdi yaşamadığım her şey için çok pişmanım. Sana tavsiyem yaşa, doya doya yaşa. Yarının yokmuşsun gibi yaşa' dedi. O gece o teyzeyi kaybettik. Onun arkasından üzülen tek kişi bendim. Ne yaşayamadığı hayalleri ne sevdiği birisi