Çok şükür maruz kalmadığım terördür.
Gelecek hafta itibariyle memlekete döneli ve tekrar ailemle yaşamaya başlayalı bir sene oluyor. Beni çözdüler artık.
Rutinimdir, girer girmez selam veririm anamla babama, sonra gider üstümü değiştirir elimi yüzümü yıkarım.
Onların yanına gidip uzanırsam anlarlar ki sıkıntı yok muhabbete açığım.
Odama geçip kapıyı açık bırakıyorsam yine sıkıntı yok, gelip çay kahve veya herhangi bir şey sorabilirler. Kapıyı kapatıyorsam sıkıntı vardır, elleşmezler.
Hem kapıyı hem ışığı kapatıyorsam anlarlar ki sıkıntı büyük, televizyonun sesini kısıp kendi kapılarını kapatırlar.
Canlarım benim.