kalabalık bir ailede büyüdüm. akrabalarıma her zaman çok yakın oturduk. bayram sabahları en az 20 25, pazar sabahı büyük aile kahvaltilarimiz hala 10 12 kişi... iyi guzel hos tabi de çok sıktı artık. bir de hiçbir şey çocukluğumdaki o samimiyeti vermiyor bana. o yakınlık yok artık sadece kalabalık var gibi.
gecen yıl ev arkadaşımla baska bir ildeydim ve inanın o kadar mutluydum ki. bazen onun cok fazla misafiri gelirdi. o zaman bile tek başıma mi çıksam diye dusundum. sonra pandemi girdi falan derken yine kalabaliga döndüm..
bir kaç aya yalniz yaşamak nasip olacak inşallah. cidden ne abartmis demeyin, yaşayan bilir sadece. evde bir ses yokken, kimse angel hadi bir çay koy kizim, hadi amcanlara bir kahve daha yap vs demeden sessiz sakin, çıt çıkmayan bir haftaya coook ihtiyacım var.
okuyan bi amin desin ya. lutfen.