Dedem 80 yaşında parkinson hastası kendisi. Ama öyle titreyen cinsten değil yavaş hareketlilik olandan. Yıllardır onlarla birlikte yaşarız. Artık hemşiresi oldum her seferinde saat başı ilaçlarını veriyorum takip ediyorum onu. En son artık o kadar ilaç içiyor ki bana beni zehirliyosun dedi. Doğrusunu söylemek gerekirse çok da sevmem babamdan dolayı. Ama işte yaşlıdır diye bakıyoruz Allah rızası için diyelim. Bende bu lafına karşılık olarak "çoktan zehirlerdim niye bekleyeyim ki" dedim. Haklı olduğuna kanaat getirdim diyor içiyor artık hiç sorgulamadan. Bazen dobra olmak şart demekki xjdjdjxk