Ben de bir abiyim hem de 3 kişinin abisiyim. Zamanında yapmak isteyip de yapamadığım, ailemin izin vermediği şeyler çok oldu. Bizimkilerin annesinden babasından gördükleri de buydu. Bu şekilde yetişmişler onları suçlayamam pek. Çok zorladım. Bazen inat ettim yaptım ama sonrasında fırçayı hep yedim. Özünde hep ılımlı bir çocuk oldum ama esnetebildiğim her şeyi esnetmeye çalıştım ve bunu da gözlerine biraz sokarak yaptım. Hayatım ister istemez onlara göre şekillendi. Yapacak pek bir şey yok 23 yıldır bir şekilde yaşamaya çalıştım. Şimdi kardeşlerime bakıyorum, benim zamandında zorladığım, aşındırdığım yollardan çok rahat geçiyorlar. Ailemin kafasına soktuğum fikirlerin filizlerini onlar alıyorlar. Bu içimde buruk bir hüzünle beraber inanılmaz bir tatminlik hissi de yaşatıyor bana. Onların benden daha farklı seçimleri olabilecek. Onlara bu imkanı ben yarattım. Evet yorucuydu pek de keyifli değildi ama olsun abiyim ben sonuçta.