"Yan yana duran iki vazo gibi birbirimizin üstüne devrilirsek şaşırma. Umarım alışırsın. İnsanlar sana da az çektirmeyecekler çünkü. Birlikte yargılanacağız. Adın çıkacak. Yargıçlar karşısına çıkacaksın, benimle birlikte olmanın, onlara karşı olmanın bedelini en ağır şekilde ödetecekler sana. Savunma hakkın olmayacak. Umut etmeye hakkın olmayacak. İnsanlardan bir şey beklersin Suâda. Esirgerler. Sana ait olanı bile vermezler. Seni haksız çıkarırlar. Yavuzdur, insan dediğin. İçinde mahkemeler kurarsın her mağlubun yaptığı gibi. Yargılarsın onları. Senden alıp götürdükleri her şeyin hesabını sormak istersin. Ama direnirler. Senin hayallerinde bile güçlüdürler. Kendi rüyanda bile ezerler seni. Kabul edersin. Teslim olursun en kötüsü. Gözyaşların varsa, yastığın işlemesine dökülür. Perdeler gizler onu. Yorganlar kapatır. İnsanlar görmez Suâda, anlamaz, işitmez."