(#3925321) nolu girdimi bilirsiniz. Zor süreçler geçirdim.
Hayatın bana getirdikleri o kadar farklı ki, saatlerce çalıştığım yetmiyor gibi bir de bu akşam evde yapılacak işlerim olduğunu anladığım da minibüs ışıklarının loşluğunda kendime şunları söyledim: Kızım bu senin geçireceğin, stresten, sinirden saçının tel tel dökülüp göz halklarının belireceği senedir.
Yılın ilk pazartesisi, hem çok çalışıp emeklerimin karşılığını alıyorum. Başarım etrafımdaki herkesin farkında olacağı bir derecede nüks ediyor. Allah'a çok şükür.
Ama bir o kadar da kendimi bitik, ruhsuz hissediyorum ki anlatamam. İnsanlar, işler, görevler... Bugün misal, sekiz saati klasik+1 saati mesai, toplam 9 saat işteydim ve birkez bile tuvaleti kullanmadım, kullanamadım.
Hatta bazen sorumluluklarıma o kadar adapte oluyorum ki en büyük stres kaynağım da yine özenle yaptığım işi baltalıyor.
Geçirdiğim işsizlik süreci ile çok çalışan halimi kıyas yapıyorum ve henüz refah seviyemde pek bir fark yaratamadım... bu sefer de saatlerce çalışmama, disiplinime aldığım ücretin kıyas bile edilemeyecek kadar az olduğu psikolojisi eklendi.. kendime ve benim gibi şartları boktan, umudu yüksek genç insanlara dua ediyorum..