Covid 19 dan önce farklı şehirde okuduğum için aile evine baya bı uzaktım.ne varki ilk vaka çıkması ve okulların tatil olduğunun açıklanması sebebiyle büyük bir baskıyla geri döndüm.7 aydır da gelmiyordum.basta her şey güzel çünkü büyük bir özlem var bir de evde küçük kardeş olunca özlem büyüyor.1 ay böyle ufak tefek tartışmalar hariç sıkıntı yok.sonradan tamamen berbat.
Alışılmış yalnızlık yerini kalabalık aileyle değiştirince bünye kaldıramadı tabi.
Buradaki odam öğrenci evindeki odamdan iki kat büyük,yatağım daha rahat ama oradaki huzurum burada yok.naparsam yapayım da bulamıyorum
Eğer bir de en büyük çocuksanız daha beter hale geliyor.en küçüge birşey denmez ortanca zaten ne yapsa görünmez büyük çocuk olduğunuz için günah keçisi de siz olursunuz.
Biraz uzun oldu ama daha neler neler.hani demişler ya her şey burada bedava ama bedelini ruh sağlığımla ödüyorum diye aynen öyle.