Babamla üvey annem evlendikten bir kaç gün sonra üvey annem bize şeker vermişti. Tekrar canımız isteyince küçük kardeşimizi ikna ettik o söyleyip alacaktı. Misafirlere ikram ederiz diye vermedi. Annemizin yerine koyup anne dediğimiz kadın bir şekeri çok gördü. Parkta gördüğüm çocuk şeker istese bir avuç verirdim, sen bir tane şekeri niye bize vermedin de boynu bükük gönderdin. Babama söyleseydik bi araba şeker alırdı, söylemedik. Hâlâ hatırladıkça içime öküz oturur. Dünyaya çocuk getirmek birçok kadına nasip oluyorda, her kadına anne olmak nasip olmuyor işte.