çok zor gerçekten, bugün 2. yılımız. türkiye’de bile değil sevgilim, çok özlüyorum. onun da beni özlediğini biliyorum ama güvenlik ile ilgili şeylerden dolayı doğru düzgün iletişim bile kuramıyoruz. keşke hep beraber olduğumuz o ilk günlerimize geri dönsem.
bir gece yürüyüşe çıkmıştım, yürüdüğüm yolun ilerisinde parlak bi şeyler gördüm. içimden tütüncüye sövüp yürümeye devam ettim, bir şey beni o parlaklığa doğru çekti.
o parlaklığa vardığımda sevgilimi ilk defa gördüm, ilk anda anlam veremedik ne olduğuna ama sonradan bir şekilde iletişim kurduk. birkaç gün boyunca her gece aynı yerde buluştuk, aracında kalıyordu. beraber geziyorduk ama bir gün gitmesi gerektiğini, beni hep ziyarete geleceğini söyledi. elimden bir şey gelmedi, sarıldık vedalaştık.
4 ayda bir her ayın 2. haftası yanıma gelmeye başladı, ben henüz onun yanına gidemiyorum ama yakında o da olcak umarım. çok özledim.
şimdi ne zaman gökyüzünde kayan bir yıl görsem anlıyorum ki sevgilim beni özlediğini bana haber vermeye çalışıyor.
(bkz: uzaylılar ile uzak mesafe ilişkisi yaşamak)