Kendimi kötü hissettiğimde ilk gitmek istediğim yerdi üniversite yıllarımda. Sanki o eve girince tüm dertlerim cozulcek herşey o kapının arkasında kalacakmış gibi gelirdi bana. Eve gidemediğim için arar konuşur biraz olsa içimi rahatlatırdım annem kötü oldugumi anlamasın diye görüntülü aramazdım. Şimdi ailemle aynı evde yaşıyoruz bazen kaçıp gitmek istiyorum yada evde kafa dağıtmak özgürce takılmak istiyorum eski günlerdeki gibi olmayınca da dışarı çıkıyorum. Ne kadar tartışsak fikirlerimiz yaşama şeklimiz farklı da olsa iyi ki varlar.Yinede onları öpemeden uyuduğum her gece için yatmadan bir kaç kez öpüyorum hepsini hatta bazen yataktan kalkıp tekrar öpüyorum.Aile evi yakınken bıkılan uzaktayken özlenen garip bir konum