Doğduğum yıl amcam trafik kazasında vefat etmiş. Doğum günlerimiz aynıymış amcamla. Herkes o kadar iyi o kadar güzel anlatıyor ki onu tanımamış olmama rağmen çok ayrı bir sevgi besliyorum ona karşı sanki ölümünü hatırlar gibi çok üzülüyorum onu kaybedişimize. Aile büyüklerimizin hepsi o olsaydı her şey daha farklı olabilirdi diyor. 20 yıl oldu ama bayram ziyaretlerinde olsun kalabalık aile buluşmalarında olsun hala babama yanlışlıkla amcamın adıyla seslenen büyüklerimiz var. O kadar zamana rağmen. Evimizin baş köşesinde amcamın fotoğrafı asılı babam bazen konuşuyor onunla tam altında koltuk var koltuğa uzanıp kardeşimin yanına yatayım diyor gülümseyerek nasılda özlemiş kardeşini diyorum içimden. Şuan o fotoğrafa bakıyorum da içim cız ediyor hayatta olmamasına onu tanımamama rağmen amca sevgisini bu kadar derin hissediyorum..