t: şu an
gennaro gattuso'nun maçı kazanmayı istediği kadar şiddetli bir şekilde canımın çektiği, tanrının varlığına kanıtı olduğuna inandığım ve insanlığa lütüf olarak cennetten indirdiğini düşündüğüm yiyecek.
(spora yeni başlamış ve üstteki paragrafın son kısmını anlayamayan arkadaşlar için; yiyecek = besin)
şu an şehirler arası otobüsteyim. tam önümdeki koltuktaki amcada bir torba dolusu sıcacık odun simit var ve etrafa muazzam bir koku yayıyor..
keşke
erkan tan kadar yüzsüz olsaydım, en azından simit isteyerek şansımı denerdim. ne de olsa isteyenin bir yüzü, vermeyenin iki yüzü kara.
bi' de nasıl tadına vara vara yiyor görmeniz lazım. yemek de denmez buna, adam resmen sevişiyor simitle. ben de şu an aşk-ı memnu beşir gibi onların aşk eylemesine şahit oluyorum..
ah be amca, istemeye de utanıyorum ama. sen bari ikram etsen şöyle 4 tane simit falan? zaten sende 5 tane falan var. bir tane sana yeter be. he, olmaz mı?
keline masaj yapma teklifi sunsam, karşılığında simit verir mi acaba? yalnız ihaleyi arttırıp, konu bambaşka yerler çekip simit karşılığında benden faydalanmaya kalkışırsa sıkıntı. çünkü itiraz edemem. karşılığında simit var, nasıl itiraz ederim? zaafım var..
hiç değilse simitlerden kalan susmaları ver lan. ona da razıyım. hem sen yeme onları, susam saç döküyormuş bak. bi' de dişlerinin arasına falan kaçar, sonra işin yoksa uğraş dur. zaten bir ayağın çukurda. dişlerinle mi uğraşacan, hayatını mı yaşayacan?
not: insan bi' ince düşünür ya da ikram falan eder be. yaşlılık bitmiş arkadaş. eski nesil çok bozuk..
edit: susamları hala vermedi.
edit 2: nispet yaparcasına keyif çayı içiyor.
edit 3: yüzsüzce muavinden su istedi.