simit

sabah kalvatısının vazgeçilmezidir.

Birbirimizi nedensizce tekme tokat dövdüğümüz güzel oyun (aq çocukları ses kısıldı mı ermeniye vurur gibi vuruyorlardı).

kendisini 1593'te şemsi paşa yapmış, simid-i halka diye.

ayranla güzeldir.

ciğersiz piçler sesi kesileni linç eder gibi döverdi xd

sabahlarımın vazgeçilmezidir

vazgeçemeyeceği kankisi ayrandır.

benim için kardeşliğin simgesi. lise 3'te okul ve dershaneyle birlikte gittiğim, haftanın yedi günü beraber olduğum, kardeşim dediğim iki kişi vardı. biri kız biri erkek. üç kişiydik yani ve yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezdi. okuldan çıkıp dershaneye yürürdük. bunlar sigara içiyor, ben içmiyorum. tabi akşam olmuş, cepte para kalmamış. para üstlerini birleştirip simit ve su alıyoruz. simidi üçe bölüyoruz. suyu da ortada dönüyoruz. "kardeşlik" nedir o zamanlar öğrendim. hala onlarla görüşüyorum, çok özlüyorum onları. çünkü benim onları sevdiğim gibi onlara güvendiğim gibi onlar da benimle aynı şeyleri hissediyorlardı. ayrılmak zorunda kaldığımız gün oturup ağlamıştık. ne günlerdi bee :(

dünyanın en ucuza yenilebilecek en leziz şeyi.

ne güzel oyundu be. (bkz: simiiiiiiiiiiiiiiiiiieeeuuuaaaaiiiihihi) (bkz: yavaş vurun mk ya)

ortaokuldayken dershanenin mescidinde oynardık. yerler şu shaggy denilen halılar gibiydi çok güzel kayıyordu. sesi kesilen arkadaşa çift taban kaymıştım yere düşürüp bir temiz dövmüştük. eğer o arkadaş bu yazımı okuyorsa hakkını helal etsin. pişmanım..

hiçbir içecekle beğenmiyorum. simidi elmayla yemeyi seviyorum.

20 yaşındaki stajyerimin x abla simit çok güzel allahasen ye diyerek ağzıma tıktığı şey. güzeller güzeli sülün gibi kızı beş dakikada babaanneye çevirdi öyle bir tazelik sıcaklık. şu an yan tarafımda abla kulun kölen olayım ye şundan ya diye yalvarıyor.

t: şu an gennaro gattuso'nun maçı kazanmayı istediği kadar şiddetli bir şekilde canımın çektiği, tanrının varlığına kanıtı olduğuna inandığım ve insanlığa lütüf olarak cennetten indirdiğini düşündüğüm yiyecek. (spora yeni başlamış ve üstteki paragrafın son kısmını anlayamayan arkadaşlar için; yiyecek = besin) şu an şehirler arası otobüsteyim. tam önümdeki koltuktaki amcada bir torba dolusu sıcacık odun simit var ve etrafa muazzam bir koku yayıyor.. keşke erkan tan kadar yüzsüz olsaydım, en azından simit isteyerek şansımı denerdim. ne de olsa isteyenin bir yüzü, vermeyenin iki yüzü kara. bi' de nasıl tadına vara vara yiyor görmeniz lazım. yemek de denmez buna, adam resmen sevişiyor simitle. ben de şu an aşk-ı memnu beşir gibi onların aşk eylemesine şahit oluyorum.. ah be amca, istemeye de utanıyorum ama. sen bari ikram etsen şöyle 4 tane simit falan? zaten sende 5 tane falan var. bir tane sana yeter be. he, olmaz mı? keline masaj yapma teklifi sunsam, karşılığında simit verir mi acaba? yalnız ihaleyi arttırıp, konu bambaşka yerler çekip simit karşılığında benden faydalanmaya kalkışırsa sıkıntı. çünkü itiraz edemem. karşılığında simit var, nasıl itiraz ederim? zaafım var.. hiç değilse simitlerden kalan susmaları ver lan. ona da razıyım. hem sen yeme onları, susam saç döküyormuş bak. bi' de dişlerinin arasına falan kaçar, sonra işin yoksa uğraş dur. zaten bir ayağın çukurda. dişlerinle mi uğraşacan, hayatını mı yaşayacan? not: insan bi' ince düşünür ya da ikram falan eder be. yaşlılık bitmiş arkadaş. eski nesil çok bozuk.. edit: susamları hala vermedi. edit 2: nispet yaparcasına keyif çayı içiyor. edit 3: yüzsüzce muavinden su istedi.

yiyecekler arasında en büyük aşk duyduğum yiyeceklerden birisidir. etle kapışır benim için öyle söyleyeyim. bildiğin takıntı bu oldu simit işi bende. eskişehir'de merkezde gitmediğim simitçi tadına bakmadığım simit çok azdır. hangileri iyi yapar hangileri kötü yapar hepsini bilirim. boş günümde öğlene yakın uyanırım. çay suyu koyarım. sonra düşerim yola. o simitçi senin bu simitçi benim gezerim. hepsinden ayrı ayrı ürünler alıyorum kim neyi iyi yapıyorsa. sonra dönerim evime çayımı demlerim biraz tereyağı, biraz domates, salatalık zeytin, koyun peyniri, salça.. muhteşem bir öğünün başrolüdür simit. ne yazık ki ankara'da düzgün bir tane simitçi bulamadım.

”türkiye menşeli, pişirilmeden önce pekmez ve susama bulanmış halka şeklinde bir çeşit ekmek“ tanımıyla oxford ingilizce sözlüğe girmiştir simit.

karnım tok olmasına rağmen fırından taze çıkmış olsa yanında bir bardak çayla 2 tane daha gömerim

yaşadığım şehirde bir fırın var, normal simitin 2.5 katı büyüklüğünde falan bir simit yapıyorlar. off çok güzel, pazar sabahlarının müdavimi

Görünce ilkokul yıllarım aklıma geldi koridorda simiiiiiiiiiiit diye sağa sola koşan çocuklar yazarken bile duymuş kadar oldum

eskiden kadıköy'den vapura biner, bir-iki simit alır martıları beslerdik. hem bir nevi terapi olurdu, hem de hayvanların karnı doyardı. şimdi martılara atılan her dilim 1 lira demek, biz de vazgeçtik tabi bu sevdadan. ihtilalci martılar göreve.

lan bu ne ara 7,5 tl oldu? simidi bile lüks ettiniz Allah sizi alsın!