Evimize sucuk,salam hatta kaşar peyniri gibi şeyler çok nadir girerdi.Onu da 250 gr maksimum 500 gr şeklinde anca alırdık.
Hele kıyafetler...T-shirtler,kazaklar,ayakkabılar...Ne mümkün. Yok ki elde avuçta.Hesap hep ''o paraya kaç tane ekmek alınır''şeklinde.
Şimdilerde evinde bu tür yiyecekler olmayan,ya da bu yiyeceklere bu kıyafetlere ulaşmanın zor olduğu aileler ve mahalleler çokça azaldı(tabi gelire göre değişir).
Şimdi baktığım zaman,eskiden bu yiyecekleri yediğimde,o kıyafetleri giydiğimde o kadar mutlu olur o kadar zevk alırdım ki,şimdi o kadar sıradan,o kadar bayağı geliyor ki...
Kısacası bir şeyi,bir şeyleri kolay elde etmek onun değerini düşürüyor ve önemsiz hale getirebiliyor.Bu yiyecek,içecek hatta giyecek de olabilir,ve belki sevgi de aşk da olabilir.
Kısacası bazı şeylerin yoksulluğu o şeyi daha kıymetli yapar.En azından benim için öyle...