Rahat rahat depresyona bile giremediğin yerdir.Ağlayacak olsan boş oda bulamazsın.Ağlıyorken dolabını düzeltirsin,atıştıracak bir şeyler hazırlarsın sonra ne için ağladığını unutursun.
Evdeki her kardeşin kendine has bir derdi vardır.İş,evlilik,askerlik,sağlık sorunları...Aynı evde bazen yabancı olursun herkese.Kendini soyutlayabileceğin tek bir köşe bile bulamazsın.
Bir şeyler başarmaya çalışırsın ve arkana bakarsın koca bir boşluk.Herkes artık yaşamaktan bıkmış,yaşamaya çalışmaktan yorulmuştur.
Maddi durum her zaman yetersizdir.Asla hiçbir gün gerekene ulaşamazsın.Sürekli olmayan bir şey vardır: para.Çoğu zaman olmayan başka şeylerde vardır: sevgi ve anlayış.
Herkesin o kadar fazla derdi vardır ki bırak bir bütün olmayı tek bile olmak yeterince yoruyordur.
Sonucen o kadar ilginç bir yerdir ki aile evi, hem insanın şahsi konfor alanıdır -her ne durumda olursak olalım kaçıp sığınmak istediğimiz bir yatağımız vardır- hem de sanki bir gitsek bir daha asla önünden bile geçmeyeceğimiz yerdir.