Başlığı görünce babamla dün ki diyaloğumuzu tekrardan yaşadım sanki.
Babamın geçirdiği SVO sonrası gözünde görme kaybı mevcut. Normalde sakalı hiç sevmez, hafif uzamasına bile müsaade etmeden ben uyanmadan tıraş olurdu.
Dün otururken baktı bana iyice, sonra dedi ki; “Acaba sen tıraş edebilir misin ki beni?”
Yutkunamadım o an ama hemen kendimi bir şekilde toplayıp gülerek, “Oo yeni berberin hayırlı olsun.” dedim.
Zor, çok zor. Bu zamana kadar her şey de sığındığın adamın, kahramanının hastalanması çok zormuş. Galiba ben bu sefer büyüdüm. İnsanı yıllar değil, yaşananlar büyütüyormuş.