modernitenin doğuşudur.
modernite, insanın ölüleriyle gerek duygusal gerekse mekansal ilişkisinde bir kırılma noktası oluşturur.
günümüz metropol yaşamı yalnızca hızlı temposuyla değil, aynı zamanda bireyi eğlenceye ve tüketime teşvik eden, yaşamın anlık mutluluklarını yücelten ve bu suretle ölümlülüğü unutturmaya çalışan yapısıyla da ölüleri yaşayanların dünyasından uzaklaştırıp yalnızlaştırır. mezarlar gözlerden ırak yerlerdedir.
modern insan ölülerini yalnızlığa mahkum eder. bu da ölümün inkarının başlangıcı ve duyarlılığımızı kaybetmektir.