insanların acılarına, kayıplarına üzülmemden hariç bana ne korku ne de endişe hissettirmeyen deprem. izmir'deki dostlarım, aileleleri ve kayıpları için çok üzgünüm. sıkıntıda olan insanlar için kalbim acıyor.
ama istanbul'un en çok hisseden ilçesinde yaşayıp, 14 katlı binanın 13. katında odamda oturmuş limonlu çay içerken umrumda olan hiçbir şey yoktu.
hatta uzun sürünce bir ara bitmeyecek deyip dua mı etsem diye sordum kendime. sonra ondan da vazgeçtim kalmak için amaç gerek umut gerek. bende kalmadı ki. bina başıma yıkılsa ne olacak? panikle evin içinde adımı haykıran anneme kes sesini diye bağırdım. koltuğuma iyice yerleşip çayıma devam ettim. umudum yok ülkemden.
üç kuruşa ölenler kervanına adım yazılmış çok mu? dün yaşanan bu doğal afet benim miladım oldu.
2
gerçekten şunun eksilenmesini anlamıyorum, eskileyenlerin anlayışı kıt değilse şu videoyu izlemelerini tavsiye ediyorum - su dolu suluk 31.10.2020 23:01:54 |#4006245