durkheim'e göre intihar sadece bireysel bir karar değil toplumsal olgu. farklı kategorilerdeki insanları karşılaştırdığında yoksullara oranla zenginlerde, evlilere oranla bekarlarda, katoliklere oranla protestanlarda daha fazla gözlenilmekteydi. bunun üzerine durkheim intiharı
toplumsal bütünleşme ve
toplumsal düzenleme olarak iki sebebe bağladı. ve dört tür intihar tanımladı.
(bkz: bencil intihar) toplumdan görece daha yalıtılmış olan insanların intiharını simgeler. toplumsal bütünleşmenin zayıflığını sebep gösterir.
(bkz: anomik intihar) toplumsal düzenlemenin olmadığı durumalrda, hızlı değişme ve istikrarsızlığın oluşturduğu güvensizlik ve umutsuzluk duygusu temel etmenidir.
(bkz: kaos)
(bkz: özgecil intihar) bireyin toplumla aşırı bütünleşmesi ve toplumu kendinden daha değerli tutması sonucu başvurduğu eylem.
(bkz: harakiri) (bkz: canlı bomba)
(bkz: kaderci intihar) bireyin yaşamının toplum tarafından baskıyla müdahale edilmesi sonucudur. durkheim bu türün çağdaş karşılığının olmadığını düşünmüş.
(bkz: güne bir bilgi bırak)