yalnız yaşamak... ilk zamanlarda güzeldir. yalnız yaşamak istersin. her daim kendi başının çaresine bakarsın. özgürsündür, her istediğini yapabilirsin, kimse sana karışamaz, gün boyu uyuyabilir, veyahut sabaha kadar film/dizi izleyebilir, istediğin yemeği yapabilir, istediğin saatte eve gelebilir, günlerce dışarı çıkmak istemeyebilir, banyo kapısını açık bırakıp duş alabilir, sıçabilir, gün boyu kitap okuyabilirsin özetle özgürlük kısmı güzeldir.
öte yandan karanlık çöktümü şehrin üzerine, artık yalnızlık ruhunuzu, bütün bedeninizi kaplar. ve farkedersiniz artık kendi başınasındır. kendi başına kurduğun küçüçük dünyanda sadece bir evin vardır ve sen, o küçük bir kutu gibi olan evinde yalnız yaşamaktasındır.. sen, kendinden sorumlusundur. ve yine sen, kendine emanetsindir. evet gün batıp karanlık çöktüğünde , gölgeler kuşatır evi. bir zalim yalnızlık kaplar insanın bütün bedenini, ruhunuzu öpen kimse olmaz. evin içinde tek dostunuz gölgenizdir. evin içinde gezerken, volta atarken gölgeniz size arkadaşlık eder. artık her sese aşinasınızdır. küçücük bir sesi bile işitirsiniz etrafa bakarsınız ne oluyor diye.
oysa ki herşey en başından ne kadar güzel başlamıştır, insanlardan bıkmış, yorulmuş, ve bağımsız yaşamak istemişsinizdir. fakat bağımsızlık beraberinde yalnızlığıda alıp evinize konuk olarak getirmiş ve sizinle yaşamaya karar vermiştir.
artık çok geçtir. yalnızlık bütün bedeninizi sarmıştır, sırtınızda yalnızlık hırkasıyla günleriniz gecer ve bu hırka her gecen gun genişler. bir gün öyle bir hal alır ki yalnızlık hırkası icinde boğulur insan. oturduğunuz evin her yanı yalnızlıktır.. bir ses ararsınız, bir canlı varlığa muhtaçsınızdır, aynalara koşarsınız, kendi kendinizle konuşursunuz.
orhan veli anlatır sizi;
bilmezler yalnız yaşamayanlar,
nasıl korku verir sessizlik insana
insan nasıl konuşur kendisiyle
nasıl koşar aynalara
bir cana hasret, bilmezler
bundan kurtulmak için kendinizi artık kalabalıklara atmak istersiniz. fakat artık ne kalabalıklar sizi, ne de siz kalabalığı kaldırabilecek haldesinizdir. hassasiyetiniz buna kapanmıştır artık, bu neticeyle yalnızlığınız gittikçe artar. yakanıza yapışmıştır yalnızlık, onu kovmak ve onsuz yaşamak mümkün değildir artık. başka çareniz yoktur. günden güne erir, tükenirsiniz. ve herşeye rağmen yaşamaya çalışırsınız.
yaşanmadan bilinmez.