Öyle bir an yok sanırım ya.
Ne zaman "Bak bu sefer unuttum, artık onunla ilgili hiçbir şey ilgimi çekmiyor." desem, bir süre sonra -nasıl oluyor bilmiyorum- kendimi geçmişimi hatırlatan bir şeye bakarken buluyorum.
Garip. Bence sevmenin bir kotası olmalı. İnternet gibi. Yeterince üzülünce ya da acı çekince, yeterince sevdiğimize dair bir uyarı çıkmalı. Bağlantı kesilmeli yani. Olmuyor.
Sanırım bir başkası kanırta kanırta sökene kadar bu paslı çiviyi aynı yerde kalmaya devam edecek. Üzücü.
Edit: 17 beğeni ne olum, instakramda falan paylaşırlar başımı yakmayın benim.
Edit 2: 18 oldu. Tüh. Gerçi sevgilim yahut konuştuğum yok. Neden başım yanacaksa. Heheheheh.