Bir aralar kurtulamıyordum şu illetten. Hayatım kayıp gidiyordu sanki... Sonra hiç ama hiçbir şeyin kendimi ve hayatımı bu kadar heba etmeme değmedigini ve değmeyeceğini anladım. Zor gelen bir farkındalık ama inanılmaz rahat ettiriyor sonrasında.
Üzül üzül nereye kadar ki sanki? Anlık hüzün vs o an ne gerekiyorsa hissediyorum ve bitiyor. Hayat, böyle daha çekilir