Ah.. Güzel şeyler yazsam mı diyorum.. Denesen mi Tan.. Sanırım yazabilirim..
Depresyon.. Hastalık mı bu sizce? İlaçlar geçirir mi yani. Hastalıksa geçirir değil mi.. Ama size tüyo vereyim çocukluktan kalmaysa geçmez. Sürekli seni izler. Babanın bi kaş kaldırışında. Sen otuza yaklaşırken bi çocuğun gülüşünü kıskandığında.. Kendi çocukluğunu düşündükçe. Hak etmediğin şeyleri düşündükçe.. Ben haketmedim. Ben bu yaşta bunları düşünmeyi haketmedim. Ben dayak yemeyi haketmedim mesela. Dünyadan haberim olmadığı yaşta dünyanın başıma yıkılmasını haketmedim. Ben çocukluk yerine olgunluğu yaşamayı haketmedim. Gel bana depresyonun hastalık olduğunu söyle.. İlaçla geçeceğini söyle. İlacın uyutacağını söyle. Söyleme.. Sanırım ilaçlar kadar etkili olur.
Depresyon öyle bir şey ki saklanır içinde. Ne ara kanına girdi bilmezsin. Gezer durur içinde. Atamazsın içinden. Alışırsın ve geçti sanarsın sırf bu yüzden. Geçmez. Ölmek istersin.. Denersin. Ama yine açık kalır gözün. Pişman olursun denediğine. Tanrıya inancın kalmaz. Tutmaz ellerini. O anlatılanlar gibi büyülü hissettiremez sana. Ölümün de anlamı kalmaz o zaman. Takatin kalmaz ölüme. Hevesin kalmaz yaşama. Sürüklenir gidersin. Düşünür kafayı yersin. Anlaşamazsın zihninle. Anlaşamazsın insanla. İnsan olmayı yadırgarsın. Yabancılaşırsın insanlığa. Çekilirsin köşeye. Babanın kaldırdığı elden kaçtığın gibi çekilirsin köşeye. Sevmezsin kendini. Anneden öğrenemediğin sevgiyi kendine vermeye çalışırsın. Boşluklar dolsun diye. Eğreti durur elinde. Yakışmaz sana sevmek. Başkasını sevmeye çalışırsın. Yakışmaz sana. Frenlersin kendini. Sıkı sıkı tutarsın kendini. Aman beni bilmesin. Aman canımı yakmasın. Yakar. Dünya hali. İnsan hali. Yanar can. Gelgelelim elde kalanlara. Depresyon.. Yine o kalır sana. Uyanır.. Resmen kötü şeyler olmasını bekliyormuş gibi uyanır..
Uykudan uyanınca deli gibi susar bazen insan. Kana kana su içmek ister. Depresyonda uyanınca bende, deli gibi ağlamak geliyor içimden. Ama bıktım ağlamaktan. Yoruldum.. İçime ağlamaktan doldum taştım. Dışıma kan akıyor dolan yaşlar. O acıyı hissetmek akıtıyor içime dolan yaşı. Rahatlıyorum bir müddet sanırım.
Demin aynaya baktım.. Yedi yıllık sporun hakkını vermişim. Tebrikler bana. Dövülmek yaramış. Biliyorsun işini baba. Teşekkür ederim.. Güçlü olmak istedim hep. Kimse bana el kaldırmasın diye. Kimsenin altında ezilmeyeyim diye. Ama içim. İçim ezik kaldı hep. Geçmeyen yaralar kaldı hep. Güçlü sert mizacın altında çürük bi ruh kaldı. Hayatım ezdi. Aşık olduklarım ezdi.. Hep sakladım içimi. Açınca daha bi ezildi.. Açınca ruhumun kapısını içeri girip mahvettiler.
Sanırım ölüyorum. Yavaş yavaş ölüyorum. Depresyon bu mu.. Yavaşça öldüren. İçimdeki çocuk kalmış ruhu sürekli ağlatan. Sanırım depresyon bu. Bu hastalık değil.. İlaçla geçmez. Uyuyarak geçmez. Anlatarak geçmez. Yazarak da geçmez. Ama yazdık işte..