bu konu aslında çok daha başka şekilde ele alınabilecek türde bir şey. ben bugün “psikoloji boyutunda” bir şekilde evlilikte bile yürüdüğüne şahit olduğumdan ötürü yazmak istedim.
(bkz: vajinismus)
yakın bir akrabam üç yıl nişanlılık ve ardından dokuz yıl evlilik süresince hiçbir şekilde eşiyle cinsel ilişkiye giremiyorlardı. bu onların hayatında aile baskısı, çevrenin dedikoduları, psikolojik anlamda bireysel yetersizlik gibi birçok etkeni çevreleyen bir şeye dönüşmüştü. aslında bir tercihten ziyade patolojik bir şeydi onlarınkisi fakat bu on iki sene içerisinde, ilişkiyi yürüten şeyin onların arasında
sevgi olduğu aşikardı. tedaviye dair çok şey denediler; bazen pes ettiler, insanlar tarafından “kocan seni aldatıyor, o yüzden seninle bir birliktelik yaşamıyor” veya “karın başka adamlarla birlikte, o yüzden seninle beraber olmuyor” gibi türlü türlü iğrenç söylemlere şahit oldular. ilişkileri devam etmesin diye aileler boşanmaya dair şeyler de sundu önlerine ama onlar bunun bir öneminin olmadığını, biz birbirimizi böyle kabul ettik ve tedaviye devam ediyoruz diye açıklamalarda bulunuyorlardı.
üç sene önce bütün zorluklarıyla tedavileri olumlu şekilde tamamlandı ve ben bu on iki sene içerisinde gerçekten birbirini her şeyiyle seven iki insana şahit oldum.
bence insan, ne olursa olsun kalbiyle bütün olacağı kişiler ile yola çıkmalı.
inşallah herkesin yolu da böylesine zor değil fakat sevgi dolu olur...