Çok ama çok yazmak istedim bu başlığa. Çok yazdım, sildim. Hocam öğretmişti. "Bir konuya nasıl başlaman gerektiğini bilmiyorsan, ortasından gir." derdi. Öyle yapayım.
Şu yaşıma geldim, kimseyle o tarz bir münasebet içine girmedim. İsteyenim olmadığından, bu tür konuları önemsiz bulduğumdan ya da fırsat bulamadığımdan değil. Eminim, benim karşıma çıkanlar standart bir erkeğin karşısına çıksaydı, skor oynardı. Yani... İstemedim.
Sevişmeden bir ilişki yürür mü... Açıkçası bilmiyorum. Belki komik gelecek ama gerçekten sevdiğim ve beni sevdiğini hissettiğim kimseye kavuşamadım. Olmadı işte. Yani benim, sonu mutlu biten bir hikayem olmadı. Elimde olan, elimde kalan tek şey sevgi oldu. Uzun yıllar da bırakmadı.
Tabi, artık böyle şeyler zerre umurumda da değil. Hatta kasıtlı olarak hayatımdan siktir ettim diyebilirim. Denedik, olmadı. Bir şeyleri hatalı yaptık, olmadı. Belki diğer türlü yapsak olurdu ama artık gücümüz de kalmadı.
Neyse. Kimi sevişmeden bir ilişki yürütemez. Kimisi de yürütür. Hepsi bu. Tercihler, yollar işte.
Öyle.