gabriel garcia marquez'in türkçeye
yüzyıllık yalnızlık olarak çevrilen eseri.
müsaadenizle biraz gömeceğim bu eseri.
oldukça yüksek beklenti ile başladığım bir kitaptı. belki de bu yüzden çok hayal kırıklığına uğradığım bir kitap oldu.
kitabın ilk sayfası bir soy ağacı ile başlıyor. karakterleri akılda tutmak oldukça zor. yazarın, karakterlerden bahsederken sürekli uzun uzun isimlerini kullanması, doğan çocuklara da aynı isimlerin verilmesi çok sinir olduğum bir nokta oldu.
konuya gelecek olursak; bir sürü konu var. konuların çokluğu beni rahatsız etmedi fakat kitap hiç akıcı bir kitap değil.
kırmızı pazartesi'den sonra yazardan böyle bir eser okumak beni üzdü. ek olarak, finali hoşuma gitti diyebilirim. birkaç alıntı ile bitireyim yazımı.
ille de bir tarafı tutmak gerekirse liberal olurum, dedi. muhafazakarlar hileci, düzenbaz.
oysa fernanda, onu yüzkarasının tanığı olarak görüyor ve ortaçağ'daki kötü haber getirenleri asmak geleneğinin kaldırılmış olmasına lanet ediyordu.
soyun atası ağaca bağlanır, sonuncusunu da karıncalar yer.
puan: 4.5/10