Benim için hiçbir şey ifade etmiyor. Çocukluğumdan beri yemediğim dayak, hakaret, ezikleme,dışlama kalmadı. Sikeyim adaletini. Dışardan bakan ne güzel aile diyor. Sikeyim güzelliğini. İnsanlar güzel kalamıyor. Ben güzel kalamıyorum. Ruhum çürüdü bu evde. Yine bu evdeyim yıllar sonra. Her şey dışardan bakmak gibi. Yabancılaşmışım anneme, babama, kardeşime. Nasıl ki misafir gelir ki boş saçma nezaketler olur ya yalandan olduğunu bildiğin halde inanmak gelir içinden,bende inanmak istiyorum. Değiştiklerine. Büyüdüğüme inanmak istiyorum. Büyüyüp her şeyin geçtiğine. Yaraların kabuk başladığına. İnanmak istiyorum sadece dünyamın bu evden daha büyük olduğuna. Bu insanlardan başka insanlar olduğuna. Yok amına koyayım yok. Yıllarca benim ruhumu aradım. Çaldıkları ruhumu. Çaldıkları çocukluğumu. Çaldıkları gençliğimi. Çaldıkları duygularımı. Ne hale geldim. Düzelmiyor. Geçmiyor. Anlaşılamıyorum bu dünyada. Bu dünyaya gram ait değilim.