kanser

Anneannem kolon kanseri. 2019'un Aralık ayında öğrendik. Geç teşhis edildi ve şu an son evrelerinde. Hepimiz kanserin ne illet bir şey olduğunu biliyoruz. Bugün başka bir yanını anlatmak istiyorum. Elbette ölüm çok acı bir şey ama birini kısa bir sürede kaybetmek var birde aylar, yıllar içinde kaybetmek var. Yaklaşık 9 aydır anneannemi her gördüğümde ona veda ediyorum. Yüzünü son kez görüyor gibi bakıyorum, son kez sevdiğimi söylüyormuşum gibi düşünüyorum, son kezmiş gibi sarılıyorum. Çünkü her an bedeninin daha fazla kaldıramadığı hastaneye, acile gittiği oluyor. Kaybetme hissi hep taze. Nasıl anlatılır tam bilemiyorum ama ölümün bile hayırlısı olsun derler ya bunu duyuyordum ama bu yıl bunun ne demek olduğunu gördüm, hissettim. Tüm bunlara ek olarak insan bununla da yaşamayı öğreniyor. Öğrenmek durumunda kalıyor. Bizim bununla başa çıkma yolumuz şu: birlikteyken sohbet ediyor, gülüyoruz. Son anlarımızı üzülerek harcamak yerine tebessüm ederek geçirmeye çalışıyoruz. Tüm akrabalarım, ailem böyleyiz. Bir nevi de işe yarıyor.