düşüyorsun, kalkıyorsun sonra. kalktığında bakıyorsun ki eskiden acı nedir bilmeyen o toy insan değilsin. yara almışsın çünkü. tanışıyorsun isteyerek veya istemeyerek. birden yok olsun istiyorsun acı, olmuyor ama. gerçek hayat yüzünü gösteriyor yavaştan. çünkü dert olmadan dermanı gelmiyor. acısız insan tatsız yemek gibi, bunu görüyorsun. yaşamak gerekiyor öyle. en son kaçamayacağını anladığında ya onunla yaşamayı öğreniyorsun ya da onu görmezden gelmeyi. bir, iki derken bakıyorsun bakışın değişmiş, bazen bir çiçek bile bir gün arayla aynı çiçek olmuyor. olgunlaşmak bu biraz. 