Kimse kusursuz değildir. Sevmek de bu yüzden kusurları sevmekle başlar. Hoşa gitmek demiyorum, sevmek... Sarf sevgi. Belki saçma gelecek ama sümüğü akan çocuğunun burnunu eliyle silen bir annedir benim için sevmek. Çocuğunun kendisine dünya güzeli görünmesidir. Gidememektir. Unutamamaktır. Sevdiğinin izinin, cildindeki bir yanık lekesi gibi ruhunda kalmasıdır.
Sevmek ağızdan çıktığı gibi kolay değildir. Unutulamaz, sadece üstü kapanır. Zaten kimse de unutmak için sevmez. Sevdiğini sandığı olmuştur ama o ayrı konu.