Gariptir arkadaşlar gerçekten gariptir. Son zamanlarda düşünüyorum da ne için yaşıyoruz, neye uğraşıyoruz.
Doğuyoruz ilk yedi yılı doğru düzgün hatırlamıyoruz bile zaten. Sonra hemen okula gönderiliyoruz. Gerçekten öğrenmek için değilde bu sistem de bir yerlere gelebilmek için ezberler yapmaya başlıyoruz ve koskoca 16 yıl da öyle geçiyor.
Bitiriyoruz hayata tutunma çabası, gelecek kaygısı içinde günler başlıyor. Hadi diyelim aldık emeklerimizin karşılığını.Giriyoruz bir işe ve yine bütün zamanımızı bu sefer de çalışarak geçirmeye başlıyoruz. Belki evleniyoruz ya da evlenmiyoruz tercihe göre. Bütün gücümüz bitene kadar, bir şey yapmaya enerjimiz kalmayana kadar çalışıyoruz kendimiz için, ailemiz için.
Sonra tam çalışma da bitti derken artık zaman var zannederken yaşlanmış oluyoruz. Kazandıklarımızı yemeye bile fırsatımız olmadan yok olup gidiyoruz belki de
Boşa yaşıyoruz gerçekten.