Otobüs şehrin son demlerinden geçerken bir daha dönmek nasip olur mu diye son kez trafik lambasına doğru bakarsın.Sanki bütün anıların geride kalmış gibi ama aynı zamanda da otobüsün arkasına takılmış gibidirler.Şehrin içindeki tanıdıklarını ve yürüdüğün yolları düşünürsün son kez.Ağladığın yatağını,güldüğün sokakları,o dengesiz havayı (Trabzon).Bir süre denizi izlersin,denizin önünü binalar kapatırken gözlerin ağırlaşır.Çok hüzünlü bir andır.Batan güneşle karanlığa bürünür şehir,artık her yer aynıdır.Yolları kontrol edersin,tabelalara bakarsın,anılarım ne kadar geride kaldı diye.Karanlıkla beraber bir süre sonra uyuya kalırsın,uyandığında ise başka bir şehrin terminalindesindir.