Nevşehir'de izbe bir yerde okuyorduk,pek uğrak bir yer olmadığı için dolmuş saatleri çok sınırlıydı.Yaşadığımız yere yemek sepeti gelmezdi,avmyi bırakın pazarı zor buluyorduk neredeyse.İşte bu yüzden Kayseri bizim için cennet gibiydi ve Nevşehir ile arasında bir buçuk saatlik yol vardı.Kayseri'ye gittiğimiz gibi hevesle avmlere koşar,alışveriş yapar ve doyasıya yemek yerdik.Bir gün yine Kayseri'ye gitmişiz ev arkadaşımla,adeta masal diyarında geziyoruz,öyle mutluyuz derken dönüş saati yaklaştı,son dolmuş saati,ya binersin ya da evi rüyanda görürsün.Bizde binmemeye karar verdik.Aylar sonra gönlümüzce gezdik dolaştık ve akşamleyin son kez terminal karşısı avmde turlayıp terminale gittik.Mescitte yere serdik montlarımızı üstünde yattık.Tabi sabaha karşı donuyoruz,karşımız Erciyes.Baktık yerde kalın bir gazete,üstümüzü gazeteyle örtmüştük.Mescide gelen teyzeler,mescitte ölü varmış gibi bakıyordu bize ve üstümüzdekileri düzeltiyorlardı.