Her ölüm kendine hastır..
Birçok hissi tekrar tekrar yaşayabiliriz. Öfkelenebilir, küsebiliriz,sevebiliriz,üzülebiliriz. Ama sadece bir kez
ölürüz. Bu yüzden ölüm dışında birçok durumu başkalarından görerek de tecrübe etmeye çalışabiliriz. Fakat ölümü tatmadığımız için başkasında görerek empati kuramayız. Ya görmezden geliriz kafamızın içinde en ücra köşede bir kutu içinde saklar hiç olmayacakmış gibi yaşarız ya da düşünerek korkuyla hergün ölürüz.
Bu konudaki fikrimi şu cümle tamamlıyor benim;
hiç ölmeyecekmiş gibi dünya için; yarın ölecekmiş gibi ahiret için, yaşa.